Na szczytach Gór Wichru, gdzie wiatr potrafi przeciąć skórę jak ostrze, widziano Elandrę, dawną uczennicę Arcywizji z Thuzal. Przed laty została wygnana za próbę otwarcia Sfery Snów, miejsca, którego nawet bogowie unikają. Teraz powróciła, odziana w płaszcz utkany z burzy, a wokół niej błyskały iskry, które gasły, zanim dotknęły ziemi. Wędrowcy z Nithal mówią, że widzieli ją przy ognisku, jak rozmawiała z trzema cieniami bez głosów. W Eder znaleziono zniszczony manuskrypt, na którym wypisano jej imię w języku, którego już nikt nie zna. Mówią, że Elandra szuka Księgi Oddechu, artefaktu pozwalającego mówić ze snem świata, a każda jej noc przybliża ją do momentu, gdy granica między jawą a snem przestanie istnieć. W Margonem, gdziekolwiek się pojawi, gwiazdy na niebie gasną jedna po drugiej, jakby nie chciały patrzeć na to, co ma nadejść.