ใครจะชิง ใครจะชังก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เราช่างเค้าประไร ใครจักใครจะแช่ง ใครจะแกล้งใครจะหยัน ก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเค้าไป ใครจะชมใครจะเชิด ว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเค้าชมไป ใครจะรักใครจะเกลียด ใครจะเสียด ใครจะสี ก็เรารู้ตัวดีปล่อยเค้าทำไป .เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมายในความอนัตนา โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง ไม่มีความั่นคงบนกิเลสตัณหา เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยืดมั่น สรรพสังขารล้วนอนิจจา ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา. Solo... .ใครจะเมินใครจะมอง ใยจะต้องไหวหวั่น ใครจะใส่ร้ายกันใยจะต้องในใจ ใครจะดีใครจะเลวมันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ ใครจะล้อใครจะด่าใยจะต้องว่าตอบ ใครไม่สนใครไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ...