รู้บ้างไหมว่าฉันต้องยืนท่ามกลางของความสับสน อยู่กับเหตุและผลที่ไม่มีใครเข้าใจ อยากจะรัก เหมือนที่หัวใจหวั่นไหว แต่ฉันเองต้องเก็บไว้ อย่างนี้เพียงลำพัง รู้บ้างไหมว่าฉันต้องทนต้องทรมานเท่าไร ที่ต้องคอยบังคับหัวใจให้ไม่รักเธอ แต่สุดท้ายก็มีเพียงเธอเสมอ ท่ามกลางความเหน็บหนาว ที่ไม่รู้จะไปพึ่งใคร *หน้าที่กับหัวใจ มันไปด้วยกันไม่ได้ ระหว่างเราสองคน จะเดินต่อไปเช่นไร จะให้ไม่รักเธอ หัวใจก็ทนไม่ไหว ให้รักเธอไปก็เจ็บเท่าเท่ากัน ยิ่งใกล้ชิดหัวใจก็ยิ่งหวั่นไหว ฉันควรต้องตัดใจ ก่อนจะรักเธอไปกว่านี้ (ซ้ำ *) คนที่ไม่มีสิทธิ์ แค่เพียงคิดก็ผิดแล้วใจ หยุดรัก หยุดคิดได้ไหม หน้าที่กับหัวใจ มันไปด้วยกันไม่ได้ (ไม่มีทางจะรักกัน) อยากบอกว่ารักเธอ ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่ใช่ไม่รักเธอ แต่มันเป็นไปไม่ได้ อยากบอกว่ารักเธอ ต้องทนเก็บไว้ข้างใน ไม่ใช่ไม่รักเธอ แต่ฉันและเธอต้องตัดใจ ระหว่างเราสองคน (ยิ่งรักยิ่งเจ็บ) จะเดินต่อไปเช่นไร (แต่จะเก็บรักเธอไว้ลึกสุดใจ) จะให้ไม่รักเธอ หัวใจก็ทนไม่ไหว (หมดหนทางให้สองเราเดินไป) ให้รักเธอไปก็เจ็บเท่าเท่ากัน