ครั้งหนึ่งชาวไร่ได้เลี้ยงแพะและแกะไว้เพื่อรีดนม เลี้ยงวัวไว้ใช้แรงงาน และเลี้ยงสุนัขอีกสองตัวไว้เฝ้าบ้าน เมื่อฤดูหนาวมาเยือนได้เกิดหิมะตกอย่างหนักติดต่อกันมาหลายเดือน ทำให้ชาวไร่ไม่สามารถออกไปหาอาหารได้ และจากนั้นไม่นานอาหารและเสบียงต่างๆ ที่เก็บสำรองไว้ก็หมดลง ชาวไร่จึงตัดสินใจฆ่าแกะเพื่อกินประทังชีวิต และวันต่อมาเขาก็ฆ่าแพะ และอีกหลายวันต่อมาเขาก็ฆ่าวัว เมื่อสุนัขทั้งสองตัวเห็นดังนั้นก็เกิดหวาดระแวงต่างปรึกษากันว่า "ขนาดแกะและแพะที่ถูกเลี้ยงไว้รีดนมก็ถูกฆ่าเพื่อทำเป็นอาหาร ไม่เว้นแม้แต่วัวที่ใช้แรงงาน ข้าว่ามื้อต่อไปคงต้องเป็นพวกเราแน่ๆ" เมื่อพูดจบสุนัขทั้งสองตัวจึงตัดสินใจหนีออกจากไร่ไป ยอมเผชิญกับพายุหิมะอันหนาวเหน็บเพื่อหวังว่าจะรักษาชีวิตของตนไว้แทนการนอนรอความตาย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เมื่อพบเห็นภัยร้ายที่เกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวควรหาหนทางเพื่อป้องกันตนเองจากภัยเหล่านั้น